Een leerling in mijn klas maakte een heel mooi schilderij. Als leraar PO was ik helemaal onder de indruk en wou ik haar prijzen. Ik wou mijn verwondering uitspreken, maar plots besefte ik … zo leer ik haar niets, zo stimuleer ik haar denkvermogen niet. Ik ging naast haar zitten, en vroeg haar waarom ze voor het kleurenpallet had gekozen, welke emoties haar werk naar voren bracht, waarom ze bepaalde technieken had toegepast … En zo toonde ik mijn appreciatie voor het werk dat de leerling leverde. En geloof me … de leerling was in de wolken.

​

Het gaat er dus niet over wat het eindproduct is, maar vooral hoe de leerling (=proces) tot een resultaat komt. Doorheen het proces is het belangrijk dat je als leraar in interactie met de leerling gaat om zo nieuwe, minder vanzelfsprekende denkbewegingen mogelijk te maken. Laat leerlingen loskomen van vaste denkpatronen, laat hen dingen anders bekijken, anders draaien, anders combineren. Kortom … laat hen ontdekken.

​

Verder zal je in de interactie met de leerling ook autonomie moeten geven aan de jongeren. Je zal dingen moeten durven loslaten om zo jongeren een niveau hoger te tillen. Geef hen zo vertrouwen in hetgeen ze kunnen. Geloof in de mogelijkheden die ze hebben. En steeds opnieuw zal je de jongeren richting moeten geven. Je zal hen doorheen het proces moeten aangeven welke volgende stap zij moeten zetten; en feedback geven op de strategieën en aanpak die zij hanteren.